Czerwona pustynia

"Czerwonej pustyni" Antonioni powraca do swego głównego tematu - samotności jednostki we wrogim środowisku. Źona inżyniera, Giuliana (Monica Vitti), nie przezwyciężyła skutków wypadku samochodowego i cierpi na neurotyczne lęki. Gdy odnosi wrażenie, że jej mąż i dziecko oddalają się od niej, spotyka inżyniera Corrado. W Giulianie jeszcze raz rozwijają się uczucia. Ale gdy jej choroba psychiczna poczyna przybierać cechy szaleństwa, musi ze swymi lękami pozostać sama. Antonioni uwypukla swą relację barwnymi efektami podkreślającymi wyobcowanie. Jednym ze źródeł powodzenia tego filmu jest praca wybitnego operatora, Carlo Di Ponti, który w następnych latach znajdzie się w światowej czołówce specjalistów w swym zawodzie.